Duygular ve melodileri

Her şey titreşim, frekans ve sestir ve bu nedenle biz de duyguları deneyimlediğimiz zaman aşk melodileri veya distoniler ve sesler üretebiliriz.

Kesin olan bir şey var ki, sevgiyle hareket ettiğimizde başkalarına, doğaya, hayvanlara karşı empati kurarız ya da birine sevgi ve saygıyla yardım ettiğimizde üretiriz. aşk melodileri bu yüksek duygularla karşılanır ve kişi veya çevre bunları aldığında başka bir aşk melodisiyle karşılık verir ve yaşam, denge ve neşe üretilir.

Manevi vicdanımız, melodik müzik ürettiğimizde olduğu gibi, hayatımızda karşılaştığımız sorunlara çözüm bulmayı başardığında veya yanlış bir şey yaptığını fark edip yaratıcı bir şekilde doğru çözümleri yeniden yaratmanın çaresi olarak bulduğunda da mevcuttur. adaleti, hatalarıyla birlikte ortadan kaldırdığı ve onu bütünle birlik haline getiren o sevgi seslerini geri getirdiği yerde.

duygusal çatışmalar

Sadece insan değil aynı zamanda bir hayvan türü olduğumuz için bu hayvan parçası, özellikle de memeli olan, bize birçok şeyi yaşatma eğilimindedir. duygusal çatışmalar hayatımıza girerler ve sevginin bir an için unutulduğu ezgilerimize distoniler ve gürültüler getirirler.

Ne yazık ki, o anlarda ne olduğunu anlamadan, bu çelişkili duyguları "insani" ve bizim için doğal olarak algılama eğilimindeyiz. bilincimizle mevcut değiliz bize gerçekte ne olduğunu ve neden o duygusal çatışmayı yaşadığımızı gözlemlemek. Bunun gibi davranış kalıpları içinde kafesli kalıyoruz Hayvan zihnimizin her zaman aynı olduklarını; aslında aynı duygu, düşünce ve ruh hallerini pek çok farklı durumda yaşama eğilimindeyiz, yaşam enerjimizi tüketen ve bize hiçbir şeyi çözmeden sadece kendimizi besleyen ve bu nedenle aslında asalak zihinsel kalıplardır.

Örneğin ne zaman denediğimizi düşünelim korku: Aynı duygu, ruh hali ve düşüncelerle kaç farklı durumda bu tür bir korkuyu her zaman hissederiz?

Korku ve korku, çok düşük titreşim seviyesiyle karakterize edilen duygusal tonlardır.

Bu üslupta takılıp kalan biri genellikle şunları yapar:

• Kabul edilmeme korkusu
• Ölme korkusu
• Yaralanma korkusu
• Terk edilme korkusu
• Yeterince iyi olamama korkusu
• Yargılanma korkusu
• Karanlıktan korkmak
• Uçakla uçma korkusu…

Bu duygusal tonda takılıp kalmak ve bunun etkilerinden sürekli olarak muzdarip olmak çoğu zaman özgüvenin tamamen kaybolmasına yol açar.

Düşünecek olursak, büyülü bir plak gibi farklı durumlarda hep aynı duyguları hissetmek normal değil ama bunun nedeni bu. duygusal çatışmalar gerçek duygu kalıplarına yol açar, hep aynı olduklarını hissetmek ve düşünmek ve eğer bu distonileri aşk ezgilerine çevirmek için manevi vicdanımızı kullanmazsak, manevi ve ahlaki değerlerimizi vahşileştirmemize neden olacaklardır.

Kalıbı kırmak

Neden çatışmalarımızın duygularına takılıp kalırız?

Memeli zihnimizin, türün hayatta kalması için katı kuralların (sürünün liderine itaat, alfa erkekler arasında kavga, takip eden takipçiler, toprağın korunması, üreme kuralları, çevreye uyum sağlama…) ve bunlara uymayanlar ölüm ya da sonuç olarak izolasyona uğrarlar. İçimizde yaşayan bu hayvan parçamızla, farkında olmadan onun hiyerarşik davranış kurallarına tabi oluruz.

Bunu çok iyi görüyoruz, örneğin, birileri, bir grup arkadaş ya da iş tarafından kabul edilmediğimizde, diğer kat mülkiyeti ile toprak için savaştığımızda, marjinalleştirildiğimizde, korktuğumuzda yaşadığımız duygusal çatışmalarda çok iyi görüyoruz. ölüyoruz ya da yalnız hissediyoruz çünkü birileri tarafından ilgilenilmiyoruz, sevilmiyoruz ya da seçilmiyoruz. Bu tipik memeli duygusal içeriklerini, hayvan zihnimizin bir parçası olan insan görünümlü çatışmalarla ifade ediyoruz.

zaman içimizde oluşan duygusal çatışmalardır. kendimize karşı çıkmadan kurallara boyun eğeriz veya başkaları bize saldırdığında, farkında olmadan bile, hayvan türlerinin hayatta kalmasını düzenleyen hiyerarşik davranış mantığına karşı geldiğimizi görürlerse.

Bu yüzden, artık sürünün lideri olmayan ve yaşlı olduğu ya da yeni bir alfa erkeği tarafından mağlup edildiği için yalnız bırakılan hayvan gibi depresyona gireriz, birinin hayatta kalmamızı tehdit etmesinden korkarız, olduğundan farklı bir rol oynamak istediğimizde kötü tepki veririz. girişken, belki daha yaratıcı, ama biz engelleniyoruz…

Bize ait olduğuna inandığımız ve dönüştüremediğimiz birçok duygu var. Manevi vicdanımız ise gözlemi ve yaratıcılığıyla içimizde hazır ve etkin olduğunda, bizi rahatsız eden ve harekete geçmemizi sağlayan duygu durumlarını dönüştürerek yeniden neşe ve dinginliğe kavuşturacak çözümler bulur.

Şunu her zaman aklımızda tutmalıyız Kendimizi duygusal bir tonda sıkışıp kaldığımızda bunun nedeni, içine düştüğümüz zihinsel mekaniği bilmememizdir. ve sonuç olarak kendimizi bulmak için hangi eylemleri yapacağımızı bilmediğimiz için.

Bu durumda, kendinize bazı yaşam kuralları vermeye başlamanız çok önemlidir. Eylem, kendi realitenizle yeniden iletişime geçmenin anahtarıdır. Bu sayede belirli bir duygu tonunu yaşamaya başladığımızda kendini gözlemlemeye ve fark etmeye başlayabilir ve yapılan doğru eylemlerin yarattığı pozitif enerji, var olmanın sevinciyle yeniden bağlantı kurmamızı sağlar ve acıyı siler.

Öyleyse mutlu olmayı öğrenelim ve ruhsal vicdanımızı kullanalım, her duygusal çatışma yaşadığımızda kendimizi gözlemleyelim: kendimize bu çatışmanın hayvan tarafımızın davranış hiyerarşisine aykırı olup olmadığını soralım ve hayvan değil insan olduğumuzu hatırlayalım ve biz öyle davranmalı, birbiriyle çelişen şemalardan çıkmak için empatik ve adil bir çözüm bulmaya çalışmak, böylece aşk melodilerimizi yeniden söylemeye başlarız.

Fiorella Rustici